Zofia Stryjeńska

Malarka, graficzka, ilustratorka, scenograf, projektantka tkanin, plakatów i zabawek; związana z Warszawą i z Zakopanem.

Od 1909 roku zaczęła pobieranie nauk w szkole malarskiej dla kobiet prowadzonej przez Marię Niedzielską. W 1911 roku, chcąc skorzystać z nauk dostępnych jedynie dla mężczyzn – przebrana za Tadeusza Grzymałę Lubańskiego – podjęła naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Rok później została zdekonspirowana, dlatego też powróciła do rodzinnego miasta i rozpoczęła intensywną działalność artystyczną. Już dwa lata później, w 1913 roku, została doceniona przez krytyka Jerzego Warchałowskiego. W 1916 roku wyszła za mąż za architekta Karola Stryjeńskiego. Należała do ugrupowania artystycznego Rytm.

Z technik malarskich uprawiała głównie temperę, zajmowała ją też litografia, rysunek i plakat. Projektowała zabawki, tkaniny dekoracyjne, była autorką ilustracji książkowych. Do jej najbardziej znanych prac należą: Pastorałka, cykl Bożków słowiańskich i Pascha, ilustracje do: “Monachomachamii” Krasickiego, Pory roku, Kolędy, Cztery sakramenty oraz Tańce polskie.

Wykonała dekorację polskiego pawilonu na Wystawie Światowej w Paryżu w 1925, która składała się z cyklu Dwunastu miesięcy (6 malowideł, po 2 miesiące na płótno). Każde z nich ukazywało prace wiejskie charakterystyczne dla poszczególnych miesięcy. Dzieło to przyniosło artystce sławę europejską. Serię obrazów przedstawiającą polskie tańce ludowe artystka namalowała w 1927r.

Zmarła w Genewie i została pochowana na tamtejszym cmentarzu Chenebourg.