Igor Mitoraj

Polski rzeźbiarz, od 1968 tworzący poza granicami, we Francji i Włoszech, znany z monumentalnych rzeźb w klasycystycznym stylu, odznaczony m.in. Złotym Medalem “Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Orderem Odrodzenia Polski.

Dzieciństwo i młodość spędził w miejscowości Grojec pod Oświęcimiem. Ukończył Liceum Plastyczne w Bielsku-Białej. W 1966 roku wstąpił na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował malarstwo pod kierunkiem Tadeusza Kantora. W 1968 roku wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował studia w École des Beaux Arts. 

Już w czasie studiów w krakowskiej ASP miał swoją pierwszą indywidualną wystawę w krakowskich “Krzysztoforach”. W Paryżu zaczynał jako malarz i grafik. Dopiero jego fascynacja sztuką i kulturą Azteków, której doświadczył podczas rocznej podróży dookoła Meksyku, wyzwoliła w nim zainteresowanie rzeźbiarstwem. 

Po otrzymaniu propozycji przygotowania wystawy dla galerii “ArtCurial” w Paryżu wyjechał na rok do centrum artystycznych odlewni w brązie. U kamieniarzy w Pietrasanta we Włoszech uczył się obróbki marmuru. Tam powstały jego pierwsze prace w brązie oraz monumentalne rzeźby z białego marmuru z pobliskich kamieniołomów koło Carrary.

Mitoraj dzielił swój czas pomiędzy Paryżem i Pietrasantą, gdzie od 1983 miał swoją pracownię. Tematyką szczególnie mu bliską było ludzkie ciało z całą jego kruchością i wrażliwością. Odwoływał się często do postaci mitycznych, wskazując na ich ułomność poprzez wyolbrzymienie, fragmentację czy celowe uszkodzenia powierzchni, a nawet powalenie rzeźb na ziemię.