1932 - 2006
Emanuel Scharfenberg spędził dzieciństwo w Karkonoszach. W wieku 13 lat był świadkiem inwazji Armii Czerwonej. Wraz z matką i siostrą wyjechali do Turyngii. Tam Scharfenberg rozpoczął praktykę jako rzeźbiarz w drewnie w 1947 roku. W 1949 roku przeniósł się do państwowej szkoły rzeźbiarskiej w Empfertshausen an der Rhön, gdzie w 1951 roku ukończył szkolenie z zakresu swobodnego projektowania plastycznego. Przerwał naukę jako mistrz rzemieślniczy i przeniósł się do Berlina Zachodniego, gdzie zaczął studiować rzeźbę na Uniwersytecie Sztuk Pięknych. Przed ukończeniem studiów przeszedł jednak do mistrzowskiej szkoły plastycznej, gdzie w 1955 roku ukończył rzeźbę egzaminem państwowym.
Na początku swojej kariery zawodowej otrzymał zlecenie Senatu Berlina na zaprojektowanie dwóch fontann. Przez ponad 25 lat był zaangażowany w odbudowę Pałacu Charlottenburg. Działał m.in. przy restauracji dekoracyjnych rzeźb barokowych i rokokowych w pomieszczeniach mieszkalnych i reprezentacyjnych w centralnym budynku skrzydła Knobelsdorff.
Wziął udział w wystawie w galerii klasztoru Cismar pt. Berlińscy rzeźbiarze z pałacu Charlottenburg, gdzie skoncentrowano się na odrestaurowaniu i wdrożeniu koncepcji planistycznej z 1705r.
Lubił wybierać duże formaty, a w swoich samodzielnych projektach uwzględnia naturę, otoczenie i środowisko. Scharfenberg był członkiem grupy Plastik 71, fabryki K19 i BBK.
Jego prace odniosły również sukcesy na arenie międzynarodowej: np: „Tree Torso” w Kioto w Japonii. W Berlinie prace Scharfenberga pomagały kształtować przestrzeń publiczną od powojennych lat po upadek muru berlińskiego.
Pochowany we wspólnej mogile na cmentarzu w Grunewaldzie.